Επιλογή Αραιωτικών Εποξυδίων για Συγκεκριμένες Απαιτήσεις Εφαρμογής

Κατανόηση της Λειτουργικότητας και των Τύπων των Εποξειδικών Αραιωτικών

Ο Ρόλος του Εποξειδικού Αραιωτικού στην Τροποποίηση των Ιδιοτήτων της Ρητίνης

Οι εποξειδικοί αραιωτές δρουν ως ρυθμιστές ιξώδους που επιτρέπουν ακριβή έλεγχο των χαρακτηριστικών ροής της ρητίνης χωρίς να απειλείται η θερμική σταθερότητα. Διαταράσσοντας τις αλληλεπιδράσεις των πολυμερικών αλυσίδων, αυτά τα πρόσθετα μειώνουν την εσωτερική τριβή — κάτι κρίσιμο για την ομοιόμορφη διάβρεξη των ινών στα σύνθετα υλικά ή για σταθερό πάχος επικάλυψης.

Μείωση Ιξώδους και Επίπτωση στην Αποδοτικότητα Επεξεργασίας

Η μείωση του ιξώδους κατά 40–60% βελτιώνει άμεσα τη δυνατότητα αντλησίμου και την αποδοτικότητα ανάμειξης, ενώ μειώνει την κατανάλωση ενέργειας. Αυτό επιτρέπει ταχύτερη γέμιση καλουπιών σε εφαρμογές χύτευσης και καλύτερη διείσδυση σε πορώδη υποστρώματα όπως το σκυρόδεμα.

Αντιδρώντες έναντι Μη Αντιδρώντων Αραιωτών: Χημική Σύσταση και Επιπτώσεις στη Διαμόρφωση

Οι αντιδρώντες αραιωτές, όπως τα γλυκιδυλαιθέρια, δημιουργούν χημικούς δεσμούς μέσα στο εποξειδικό δίκτυο, διατηρώντας τη μηχανική αντοχή ενώ μειώνουν το ιξώδες. Οι μη αντιδρώντες εναλλακτικοί τύποι (π.χ. πλαστικοποιητές βασισμένοι σε εστέρες) παραμένουν φυσικά αναμεμειγμένοι, με κίνδυνο διαχωρισμού φάσης και επιδείνωσης των ιδιοτήτων μακροπρόθεσμα.

Πώς η τροποποίηση του ιξώδους επηρεάζει την τελική απόδοση της εποξειδικής ρητίνης

Η υπερβολική αραίωση μειώνει την πυκνότητα διασύνδεσης, μειώνοντας την αντοχή στη θερμότητα κατά 12–18°C σε σκληρυμένα συστήματα. Η βέλτιστη ισορροπία ιξώδους διασφαλίζει την κατάλληλη απελευθέρωση φυσαλίδων αέρα κατά τη σκλήρυνση, διατηρώντας το >95% της εφελκυστικής αντοχής της βασικής ρητίνης.

Εφαρμογές ψεκασμού, βούρτσισματος και ρίψης: Απαιτήσεις ιξώδους και επιλογή αραιωτών

Οι κατάλληλοι αραιωτές εποξειδίων κάνουν τη διαφορά όσον αφορά τις επιτυχημένες εφαρμογές, επειδή αλλάζουν το πόσο παχύ ή αραιό είναι το ρητίνη. Για εφαρμογές με ψεκασμό, χρειαζόμαστε πολύ χαμηλό ιξώδες, κάτι κάτω από 500 centipoise, έτσι ώστε το υλικό να μπορεί να ατομιστεί σωστά. Γι' αυτόν τον λόγο, συχνά χρησιμοποιούνται αντιδρώντες αραιωτές, όπως το βουτύλιο γλυκιδικό αιθέρα, σε αυτές τις περιπτώσεις. Όταν βάζουμε εποξειδικά με πινέλο, υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία, αφού ιξώδη μεταξύ 1.000 και 3.000 cP λειτουργούν καλά. Ορισμένοι κατασκευαστές αναμειγνύουν ακόμη και μη αντιδρώντες αραιωτές εδώ, για να μειώσουν το κόστος χωρίς να θυσιάσουν πολύ από την απόδοση. Οι εφαρμογές με ρίψη είναι διαφορετικές πάλι. Απαιτούν υλικά που απλώνονται ομαλά από μόνα τους, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να βρεθεί η σωστή ισορροπία, ώστε το μείγμα αραιωτή να επιβραδύνει τη σκλήρυνση, αλλά να διατηρεί τη ροή του μείγματος σε λιγότερο από 2.000 cP. Η σωστή επιλογή εξασφαλίζει καλή κάλυψη χωρίς στάλες ή άνισες περιοχές.

Βασισμένες σε διαλύτη έναντι 100% ετεροποιημένων συνθέσεων: Κανονισμοί VOC και Περιβαλλοντικές Πτυχές

Οι περιβαλλοντικοί κανονισμοί γίνονται όλο και πιο αυστηροί, ωθώντας τις εταιρείες να μεταβαίνουν σε συστήματα 100% στερεών εποξειδίων που εξαλείφουν πλήρως τα VOC. Τα νούμερα επίσης λένε την ιστορία – τα επιτρεπόμενα επίπεδα αυτών των επιβλαβών ενώσεων έχουν μειωθεί κατά περίπου 42% μόλις σε τρία χρόνια από το 2020, σύμφωνα με πρόσφατους κανονισμούς. Αν και οι βασισμένοι σε διαλύτη αραιωτές λειτουργούν ακόμη αρκετά καλά για εφαρμογές όπως η επίστρωση μετάλλων σε εξωτερικούς χώρους όταν υπάρχει καλός αερισμός, οι περισσότεροι κατασκευαστές στρέφονται πλέον σε πιο φιλικές προς το περιβάλλον επιλογές. Βρίσκουν τρόπους να συνδυάζουν παραδοσιακές μεθόδους με νεότερες τεχνολογίες, όπως το εποξειδιωμένο ελαιόλαδο σόγιας. Αυτή η προσέγγιση βοηθά στη διατήρηση της ποιότητας του προϊόντος, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει τη συμμόρφωση με τα δύσκολα νέα περιβαλλοντικά πρότυπα που συζητούνται τόσο πολύ αυτές τις μέρες.

Βέλτιστες Επιλογές Αραιωτών για Εσωτερικούς, Εξωτερικούς και Υψηλής Υγρασίας Χώρους

Όταν ασχολείστε με επιφάνειες που εκτίθενται στην υπεριώδη ακτινοβολία σε εξωτερικούς χώρους, η χρήση αλειφατικών διαλυτών εποξειδίου σε συνδυασμό με διαφυλακτές φωτός βραχείας αμίνης κάνει μεγάλη διαφορά. Αυτές οι συνθέσεις μειώνουν τα προβλήματα κίτρινου χρώματος κατά περίπου τρεις τέταρτα σε σύγκριση με τις παραδοσιακές αρωματικές επιλογές. Για περιοχές όπου η υγρασία είναι συνεχώς υψηλή, οι υδροφοβικοί διαλύτες που περιέχουν τροποποιητές σιλάνης λειτουργούν θαύματα. Βοηθούν στην αντίσταση συσσώρευσης υγρασίας χωρίς να επηρεάζουν την καλή συνοχή. Μέσα σε κτίρια, οι αρχιτέκτονες συχνά επιλέγουν επικαλύψεις βασισμένες σε κυκλοαλειφατικές αμίνες χαμηλής οσμής. Αυτές όχι μόνο πληρούν τα πρότυπα LEED για πράσινη δόμηση, αλλά επίσης προσφέρουν εξαιρετική συνοχή σε επιφάνειες σκυροδέματος μετά την πήξη, διατηρώντας συνήθως πάνω από ενενήντα τοις εκατό της αρχικής δύναμης συνοχής ακόμα και υπό κανονικές εσωτερικές συνθήκες.

Βελτίωση της Συνοχής, Ευελιξίας και Μηχανικής Απόδοσης

Βελτίωση της Διεπιφανειακής Συνοχής μέσω Τροποποίησης της Ενέργειας Επιφάνειας με Αντιδρώντες Διαλύτες

Όταν πρόκειται για τη συγκόλληση πραγμάτων, τα αντιδραστήρια αραιωτικά ασκούν τη μαγεία τους μειώνοντας την επιφανειακή τάση των ρητινών, κάτι που βοηθά να εξαπλωθούν καλύτερα σε υλικά όπως οι μεταλλικές επιφάνειες ή τα σύνθετα εξαρτήματα. Αυτό που καθιστά αυτές τις ουσίες πραγματικά αποτελεσματικές είναι ότι δημιουργούν χημικούς δεσμούς εντός του εποξειδικού υλικού καθώς σκληραίνει, με αποτέλεσμα πολύ ισχυρότερες συνδέσεις στη διεπιφάνεια μεταξύ των στρώσεων. Δοκιμές δείχνουν ότι όταν οι κατασκευαστές ενσωματώνουν εκδόσεις βασισμένες σε γλυκιδικό αιθέρα στα μείγματά τους, συνήθως παρατηρούν βελτίωση περίπου 12 έως 18 τοις εκατό στο πόσο καλά κρατάνε τα εξαρτήματα ενωμένα υπό τάση. Αυτή η βελτίωση της απόδοσης έχει μεγάλη σημασία για δομικά εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή αεροσκαφών ή στην παραγωγή αυτοκινήτων, όπου η αξιοπιστία δεν μπορεί να διακυβευτεί.

Εξισορρόπηση Ευελιξίας και Δυσκαμψίας: Οι Επιδράσεις των Αραιωτικών στην Επιμήκυνση και την Αντοχή σε Κρούση

Η ποσότητα του αραιωτικού εποξειδίου που χρησιμοποιείται έχει μεγάλη επίδραση στο πόσο σφιχτά συνδέονται τα μόρια της ρητίνης μετά τη σκλήρυνση, κάτι που επηρεάζει την ελαστικότητα του τελικού προϊόντος. Όταν χρησιμοποιούνται αλειφατικά αραιωτικά με μεγαλύτερες ανθρακικές αλυσίδες, συνήθως παρατηρείται μείωση της θερμοκρασίας γυαλώδους μετάβασης κατά 15 έως 20 βαθμούς Κελσίου. Αυτό καθιστά τα υλικά πιο εκτατά πριν σπάσουν, βελτιώνοντας μερικές φορές την επιμήκυνση θραύσης κατά περίπου 40%. Ωστόσο, υπάρχει ένα ελάττωμα. Πολύ μεγάλη ελαστικότητα αρχίζει να επηρεάζει αρνητικά τη θλιπτική αντοχή. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι έδειξε ότι όταν τα αντιδρώντα αραιωτικά αποτελούν πάνω από 20% του συνολικού βάρους, η σκληρότητα μειώνεται κατά περίπου 25%. Η έξυπνη ανάμειξη επιτρέπει στους χημικούς να επιτύχουν τη σωστή ισορροπία που απαιτείται για διάφορους σκοπούς, όπως η προστασία ευαίσθητων ηλεκτρονικών εξαρτημάτων ή η δημιουργία ανθεκτικών επιστρώσεων για εξαρτήματα βαρέων μηχανημάτων.

Εμπορικές Συμβιβάσεις Μεταξύ Δομικής Ακεραιότητας και Ανθεκτικότητας Επίστρωσης

Το να πετύχεις τα συστήματα εποξειδίων σημαίνει να βρεις το «γλυκό σημείο» ανάμεσα στο να τα κάνεις ευκολότερα στη χρήση και να διατηρήσεις αρκετή αντοχή για τη συγκεκριμένη εφαρμογή. Τα μη αντιδρώντα αραιωτικά βοηθούν σίγουρα στη βελτίωση της ροής κατά την εφαρμογή επικαλύψεων με πινέλο, κάτι που είναι ιδανικό για την κάλυψη δύσκολων σημείων. Όμως υπάρχει ένα μειονέκτημα – αυτές οι ουσίες τείνουν να μετακινούνται μέσα στο υλικό με την πάροδο του χρόνου. Μετά από επιταχυνόμενες δοκιμές που δείχνουν τι συμβαίνει σε διάστημα ετών, συνήθως παρατηρείται πτώση περίπου 30% έως 50% στην αντίσταση σε χημικά. Από την άλλη πλευρά, τα αντιδρώντα αραιωτικά παραμένουν σταθερά και δεν αποδιοργανώνονται εύκολα όταν εκτίθενται στο νερό, αλλά έχουν το δικό τους πρόβλημα: τα παχιά τμήματα γίνονται υπερβολικά εύθραυστα. Τα καλά νέα; Κάποιες νέες υβριδικές προσεγγίσεις έχουν δείξει πρόσφατα πραγματική υποσχέση. Αυτά τα μεικτά συστήματα φαίνεται να αντέχουν τις ρωγμές πολύ καλύτερα από πριν, ίσως με βελτίωση 15% έως 20%, διατηρώντας παράλληλα αρκετά καλή επεξεργασιμότητα. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για εφαρμογές όπως τα κύτη σκαφών ή δεξαμενές αποθήκευσης ισχυρών χημικών, όπου και η αντοχή και η ευελιξία έχουν μεγάλη σημασία.

Βελτιστοποίηση της Κινητικής Σκλήρυνσης, Απαέρωσης και Πρόληψης Δημιουργίας Φυσαλίδων

Έλεγχος Ταχύτητας Σκλήρυνσης: Διαχείριση Δραστικότητας και Διάρκειας Χρήσης με Επιλογή Αραιωτικού

Όταν εξετάζουμε αραιωτικά που αντιδρούν με εποξειδικές ή υδροξυλομάδες, αυτά μειώνουν πραγματικά το ιξώδες κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας, ενώ συμμετέχουν παράλληλα στις σημαντικές αντιδράσεις διασύνδεσης. Αυτό δίνει στους κατασκευαστές καλύτερο έλεγχο ως προς τον ρυθμό σκλήρυνσης των υλικών. Με τη ρύθμιση της ποσότητας του αραιωτικού, οι εταιρείες μπορούν να επεκτείνουν τον χρόνο εργασιμότητας των εποξειδικών κατά 40 έως 60 τοις εκατό, διατηρώντας παράλληλα την απαραίτητη εφελκυστική αντοχή. Από την άλλη πλευρά, τα μη αντιδραστικά αραιωτικά προσφέρουν περισσότερες επιλογές για τις συνθήκες επεξεργασίας, κάτι το οποίο είναι ιδανικό για συγκεκριμένες εφαρμογές. Ωστόσο, υπάρχει και ένα μειονέκτημα. Οι κατασκευαστές πρέπει να παρακολουθούν προσεκτικά τις εκπομπές VOC και να διασφαλίζουν ότι το τελικό προϊόν διατηρεί τις κατάλληλες ιδιότητες της επιφάνειας μετά την ολοκλήρωση της σκλήρυνσης.

Πρόληψη Δημιουργίας Φυσαλίδων σε Συστήματα Εποξειδικών Χαμηλού Ιξώδους, 100% Στερεών

Οι φόρμουλες με χαμηλότερο ιξώδες (200–500 cP) ελαττώνουν εν γένει τον εγκλωβισμό φυσαλίδων, αλλά αυξάνουν τον κίνδυνο εισαγωγής αέρα κατά την ανάμειξη. Κρίσιμα στοιχεία περιλαμβάνουν:

τα συστήματα 100% στερεών επωφελούνται από την αποαέρωση υπό κενό (< 0,5 mbar) κατά τη διάρκεια του προ-αναμειγμού, επιτυγχάνοντας απαλοιφή φυσαλίδων 99,8% σε ελεγχόμενες δοκιμές.

Αποδοτικότητα αποαέρωσης και ελαχιστοποίηση του εγκλωβισμένου αέρα μέσω βελτιστοποίησης του ιξώδους

Τα εποξειδικά αραιωτικά επιτρέπουν ρυθμίσεις ιξώδους στο εύρος 400–600 cP, γνωστό ως «ζώνη βελτιστοποίησης», όπου ο εγκλωβισμένος αέρας ανέρχεται γρήγορα (1–3 mm/s) χωρίς υπερβολική τύρβη λόγω ροής. Η υπερβολική αραίωση (< 200 cP) δυσχεραίνει τις κατακόρυφες εφαρμογές λόγω κρέμασης, ενώ η ελλιπής αραίωση (> 1000 cP) αφήνει μικροκενά που μειώνουν τη διεπιφανειακή διάτμηση έως και 18%.

Διασφάλιση μακροπρόθεσμης ανθεκτικότητας και σταθερότητας στα UV σε εποξειδικά συστήματα

Προκλήσεις αποδόμησης από την υπεριώδη ακτινοβολία σε αρωματικές εποξειδικές ρητίνες

Το πρόβλημα με τις αρωματικές εποξειδικές ρητίνες είναι η φτωχή τους αντοχή στο υπεριώδες φως, η οποία οφείλεται στη δομή τους σε μοριακό επίπεδο. Οι βενζολικοί δακτύλιοι σε αυτά τα υλικά απορροφούν πραγματικά την υπεριώδη ακτινοβολία, ξεκινώντας τις ενοχλητικές αντιδράσεις φωτο-οξείδωσης που εξασθενούν τα πάντα με την πάροδο του χρόνου και προκαλούν κίτρινισμα. Έρευνες δείχνουν ότι μετά από περίπου 1.000 ώρες έκθεσης σε υπεριώδες φως, αυτά τα συστήματα μπορεί να χάσουν μέχρι και 40% της εφελκυστικής τους αντοχής. Επιπλέον, αρχίζουμε να βλέπουμε αλλαγές χρώματος αρκετά γρήγορα, συνήθως μεταξύ έξι και δώδεκα μηνών όταν χρησιμοποιούνται σε εξωτερικούς χώρους. Η εκπτώση αυτή επηρεάζει όχι μόνο την εμφάνιση αλλά και την πραγματική δομική απόδοση, καθιστώντας τα λιγότερο κατάλληλα για σημαντικές εφαρμογές όπως οι αρχιτεκτονικές επικαλύψεις ή η ενθυλάκωση ηλιακών πλαισίων, όπου έχουν σημασία τόσο η εμφάνιση όσο και η ανθεκτικότητα.

Αλειφατικοί αραιωτές για βελτιωμένη ανθεκτικότητα στις καιρικές συνθήκες και μειωμένο κίτρινισμα

Οι κορεσμένες ανθρακούχες αλυσίδες στους αλιφατικούς εποξειδικούς αραιωτές τους κάνουν πολύ καλύτερους στην αντιμετώπιση της υπεριώδους ζημιάς, αφού δεν απορροφούν φωτόνια όπως άλλα υλικά. Όσον αφορά τα προβλήματα με το ξεθίλιασμα, αυτά τα προϊόντα μειώνουν την απόχρωση κατά περίπου 70 έως 85 τοις εκατό σε σύγκριση με τους αρωματικούς αντίστοιχους. Επιπλέον, διατηρούν την ευελιξία τους ακόμη και σε θερμοκρασίες κάτω από το σημείο πήξης, από -20 βαθμούς Κελσίου μέχρι και 50 βαθμούς. Για τους κατασκευαστές που χρειάζονται επικαλύψεις ικανές να αντέχουν την εξωτερική χρήση μέρα με τη μέρα, έχει σημειωθεί μια αισθητή μετατόπιση προς τη χρήση κυκλοαλιφατικών αμινών μαζί με γλυκιδυλαιθέρες τελευταία. Αυτοί οι συνδυασμοί προσφέρουν καλή προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία, διατηρώντας ταυτόχρονα τα επίπεδα των πτητικών οργανικών ενώσεων χαμηλά αρκετά για να εξασφαλίζεται η συμμόρφωση με τους κανονισμούς. Πραγματικές δοκιμές έχουν δείξει κάτι αρκετά εντυπωσιακό: αφού παρέμειναν εκτεθειμένα σε ζεστές και υγρές υποτροπικές συνθήκες για τρία ολόκληρα χρόνια, οι τροποποιημένες αλιφατικές εποξειδικές ρητίνες κατάφεραν να διατηρήσουν περίπου το 95% της αρχικής τους λάμψης, κάτι που ξεπερνάει το ποσοστό που καταφέρνουν να διατηρήσουν οι περισσότερες συμβατικές επικαλύψεις με την πάροδο του χρόνου.

Αυξανόμενη Ζήτηση για Ανθεκτικά, Εποξικά Επιχρίσματα με Χαμηλή Κίτρινη Απόχρωση σε Εφαρμογές Υπαίθρου

Καθώς ο κόσμος προχωρά προς πιο πράσινες υποδομές, υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για αραιωτικά εποξειδίων που διαρκούν πολύ, διατηρώντας ταυτόχρονα τη συμμόρφωση με τα περιβαλλοντικά πρότυπα. Σήμερα, οι περισσότερες επικαλύψεις γεφυρών και οι θαλάσσιες εφαρμογές βασίζονται σε τύπους με χαμηλή κίτρινη απόχρωση. Γιατί; Επειδή οι ρυθμίσεις που περιορίζουν τις πτητικές οργανικές ενώσεις αντικαθιστούν τις παραδοσιακές λύσεις με διαλύτες. Περίπου τα δύο τρίτα αυτών των αγορών έχουν ήδη προχωρήσει στην αλλαγή. Οι πιο πρόσφατες εξελίξεις επικεντρώνονται σε υβριδικά αραιωτικά που αντέχουν καλύτερα στο φως του ηλίου, χωρίς να θυσιάζουν την πρόσφυση στις επιφάνειες. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για πράγματα όπως οι πτερύγες ανεμογεννητριών και τα οχήματα που αντιμετωπίζουν επαναλαμβανόμενες αλλαγές θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους. Οι κατασκευαστές χρειάζονται υλικά που δεν θα ραγίσουν ή θα αποκολληθούν όταν υποβάλλονται σε συνεχείς κύκλους θέρμανσης και ψύξης.

Συχνές ερωτήσεις

Ποιος είναι ο ρόλος των αραιωτικών εποξειδίων στις εφαρμογές ρητίνης;

Οι εποξειδικοί αραιωτές δρουν ως τροποποιητές ιξώδους, επιτρέποντας ακριβή έλεγχο των χαρακτηριστικών ροής της ρητίνης χωρίς να επηρεάζεται η θερμική σταθερότητα. Με τη μείωση της εσωτερικής τριβής, βελτιώνουν την ομοιόμορφη διάβρεξη των ινών και το πάχος του επικαλύμματος σε διάφορες εφαρμογές.

Πώς διαφέρουν οι αντιδραστικοί από τους μη αντιδραστικούς αραιωτές;

Οι αντιδραστικοί αραιωτές δημιουργούν χημικούς δεσμούς μέσα στο εποξειδικό δίκτυο, διατηρώντας τη μηχανική αντοχή ενώ μειώνουν το ιξώδες. Οι μη αντιδραστικοί αραιωτές παραμένουν φυσικά αναμεμειγμένοι, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε διαχωρισμό φάσης και επιβάρυνση με την πάροδο του χρόνου.

Ποιες είναι οι περιβαλλοντικές πτυχές που πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά τη χρήση εποξειδικών αραιωτών;

Λόγω των αυστηρών περιβαλλοντικών κανονισμών, πολλές εταιρείες μεταβαίνουν σε συστήματα εποξειδίου 100% στερεάς ουσίας για να εξαλείψουν πλήρως τις ΕΠΕ (εκπομπές πτητικών οργανικών ενώσεων). Νεότερες συνθέσεις, όπως αυτές που περιλαμβάνουν εποξειδιωμένο ελαιόλαδο σόγιας, βοηθούν στη διατήρηση της ποιότητας ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν τη συμμόρφωση με τέτοια πρότυπα.

Πώς επηρεάζει η τροποποίηση του ιξώδους την απόδοση του εποξειδίου;

Ενώ η μείωση του ιξώδους βελτιώνει την απόδοση επεξεργασίας, η υπερβολική αραίωση μπορεί να μειώσει την πυκνότητα διασύνδεσης, με αποτέλεσμα τη μείωση της ανθεκτικότητας στη θερμότητα και της εφελκυστικής αντοχής. Η βέλτιστη ισορροπία του ιξώδους είναι κρίσιμη για τη διατήρηση εξαιρετικής απόδοσης.

Πώς μπορούν οι κατασκευαστές να βελτιώσουν τη σταθερότητα UV των συστημάτων εποξειδίου;

Η χρήση αλιφατικών αραιωτικών, τα οποία αντιστέκονται στην υποβάθμιση από την υπεριώδη ακτινοβολία επειδή δεν απορροφούν φωτόνια, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ανθεκτικότητα στις καιρικές συνθήκες και να μειώσει σημαντικά το κίτρινισμα σε σύγκριση με τα αρωματικά εποξειδικά.